XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Gero Elizan egotaldi eder bat egin eben.
Zelan edo alan sartu zirean iluntzean, ostatuz, Eliza-atzeko baserri-etxe baten.
Egun andietako aparia amaituteko eukela, Peruk, txori-kerizea langoxe begi txiki txiki ta argiakaz, beren etxeko bei ardi ta bildotsen barri emon eutsen ostatukoai; ta ganera otseinen izena, Zeberioko basoetako egur-muetaak, eta onen antzeko ezgauza asko iakin eragin eutsezan.
Umea bitartean loak artu eban.
Mariak begiak txilotuta eukazan; da arako etxekoak erdi-aspertuta egozala igarri ebanean, tira, Peru, esan eutsan senarrari, biar bere eguna dago.
Berandu da.
Umea loak artu dau.
Nik eztot urrun bekanekoa; eure begiak bere oera begira dagoz.
Tira, Peru.
- Ez bein, Antontxuk esan bear dauskuz gauzaak eta.
- Gero biar goizean Txitxik iratzartuko gauz.
- Antontxu, Antontxu: aiko emen soso kantaria.
Antontxu ¿zelan esaten dausk iri Aitaak?.
-
- ¿Zelan da, maitea, arako Peru ta Marian ipuina; sakristauak ikastetxean irakatsirikoa?.
- Bein, munduan asko legez, Peru ta Maria bizi zirean.
- ¿Zer geiago?.
- Peru ona zan; Maria, gaiztoa.
- Tira, naikoa da-ta, esan eban atsoak.
- Aurrera, Laztantxu.
Orain doaz basora.